Wiara w siebie, chamstwo i ortopeda

Witam witam witam
W tym poście chciałabym się z wami podzielić kilkoma doświadczeniami związanymi z lekarzami ortopedami.
Dość długo miałam do nich negatywne nastawienie, mój pierwszy ortopeda na wstępie powiedział mi (pozwolę sobie zacytować)
"Ładna z Ciebie dziewczyna, szkoda, że taka krzywa"
Powiedział bądź co bądź prawdę, ale co ja mogłam wiedzieć głupi nieświadomy gimbus. 

W końcu musiałam się do niego udać przez własną głupotę zwaną torba na ramię (od tego czasu chodzę z plecakiem, torebka okazjonalnie).
Ale wracając do tematu. Nie lubiłam do niego chodzić, nie dość, że zawsze miał coś do mnie typu "zero ćwiczeń zero, palcami do podłogi to ja dostanę" "chyba nie chcesz w moim wieku na wózku jeździć, co nie?" "nikt Cię nie zechce jak będziesz taka krzywa". Kiedy poszłam do innego lekarza był on rownie chamski i arogancki, może zmęczony, nie wiem nie wnikam, ale nie wykazywał żadnej emocji, dlatego wolałam zostać już przy tamtym.

Nie powiem, teraz moja postawa się diametralnie zmieniła. Nie zakładam nogi na nogę (jest mi też niewygodnie), nie noszę torebki i staram się (jakkokwiek to zabrzmi) dobrze ustawić.

A dziś miałam jak narazie jedną z ostatnich wizytu ortopedy i co z tego pomyślicie? Pojechałam wyćwiczona, zorientowana w swojej karcie, a co, Tego Chama już nie ma w tym szpitalu. Zamiast niego był młody pan dohtorek pewnie świeżak i nie dość, że mi powiedział, że nie mam żadnych przeciwwskazań do wykonywania jakichkolwiek zawodów, to powiedział, że nawet po mnie skoliozy nie widać, bo ładnie trzymam postawę.

Reasumując, przez długi okres czasu byłam święcie przekonania o chamstwie ortopedów, a jednak dziś oddzyskałam iskre nadziei. Plus nie muszę się ograniczać przy wykonywaniu jakiegokolwiek zawodu :D po prostu mła mła dziękuję lek. K. K. dodał mi pan skrzydeł.