130h

Chyba nigdy liczba 130 nie była dla mnie taka dobitna.
Za 130 godzin będę pisać etap okręgowy Olimpiady Wiedzy o Żywieniu i Żywności.
Czy się boję? Oczywiście.
Od początku roku szkolnego jest ona moim priorytetem, niestety jednej bardzo ważnej książki nie zdobyłam i boję się, że to może zaważyć na moim losie. Nie jestem dobrze przygotowana, dalej się uczę i zgłębiam temat, moja nauka często (np dziś) wyglądała tak, że książka leżała obok, a ja przeglądałam Internet. Szukam sposobów na pozbycie się tego niechlubnego uzależnienia, ale widzicie jestem tu dalej o północy (tak...). Ten tydzień będzie produktywny, a przynajmniej do czwartkowego popołudnia.
Obliczyłam, że na naukę pozostało mi:
120 - *6×6 - **26- ***10=...
*Sen, 6 godzin mi wystarcza w tygodniu, wyśpię się z czwartu na piątek
**Czas spędzony w szkole+ czas rano i po szkole
***Godziny na rzeczy takie jak wieczorne nawyki i pomoc w domu

Po podliczeniu tego wszystkiego wychodzi na to, że mam 60 godzin.
Wykorzystam ten czas w 100%, aby przejść dalej i móc walczyć o tytuł laureata i płynące z niego korzyści! Aby nie musieć martwić się wynikiem matury z biologii (na dwie uczelnie, ale zawsze to już coś), aby mieć punkt zaczepnienia.

Dam radę.
Mam nadzieję.
Jak nie dam to trudno, przynajmniej nauczę się czegoś nowego.

Koniec/ Początek

Już minęło kilkanaście godzin nowego roku 2017.
Przeraża mnie to.

Przeraża mnie fakt, że moi znajomi już rocznikowo są dorośli i czeka mnie multum imprez osiemnastkowych. Przeraża mnie też, że oni będą jeździli po ulicach samochodami (ja już chyba nie wychodzę z domu xd). Do matury coraz bliżej, do końca beztroskiego życia także... eh kolejne lata przybywają, 17 lat, tylko 17? aż 17?
Pomimo wielu przykrości związanymi ze szkołą, przyjaciółmi, którzy okazali się nie być na zawsze oraz zawodami (nie tylko miłosnymi), to ten rok był nawet dobry.